ประสิทธิผลของการฝังเข็ม ร่วมกับการรักษาแบบอนุรักษ์ ในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อม โรงพยาบาลสิรินธร จังหวัดขอนแก่น

บทคัดย่อ

ความเป็นมา : โรคข้อเข่าเสื่อมเป็นโรคที่พบบ่อยในเวชปฏิบัติ และเป็นหนึ่งในสาเหตุหลักที่ทำให้เกิดภาวะทุพพลภาพในผู้สูงอายุ ที่ส่งผลทำให้เกิดความพิการในที่สุด ในส่วนของการรักษาแบบอนุรักษ์ เป็นที่ยอมรับถึงประสิทธิผลของการฝังเข็มในโรคข้อเข่าเสื่อมในระดับหนึ่ง ซึ่งส่วนใหญ่มักทำการศึกษาในต่างประเทศ ในขณะที่ประเทศไทยมีการศึกษาน้อยมาก และมักทำการศึกษาเฉพาะในกลุ่มเดียว

วัตถุประสงค์ : เพื่อเปรียบเทียบประสิทธิผลของการฝังเข็มร่วมกับการรักษาแบบอนุรักษ์ในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมเปรียบเทียบกับกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาแบบอนุรักษ์เพียงอย่างเดียว

 วิธีการศึกษา : เป็นการศึกษาแบบ Randomized controlled trial กลุ่มตัวอย่างในการศึกษาเป็นผู้ป่วยที่เข้ามารักษาในแผนกผู้ป่วยนอกกลุ่มงานศัลกรรมออร์โธปิดิกส์ และกลุ่มงานเวชศาสตร์ฟื้นฟู โดยใช้ Modified total WOMAC scale จำนวน 80 ราย   วิเคราะห์ทางสถิติใช้  Paired T-Test ในการเปรียบเทียบกลุ่มเดียวกัน และใช้ Mann-Whitney Test เปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม

ผลการศึกษา : จากการเปรียบเทียบในกลุ่มตัวอย่างข้อมูลพื้นฐานระหว่างกลุ่มไม่มีความแตกต่างกัน และพบทั้งสองกลุ่ม มีอาการปวดลดลง ข้อฝืดตึงลดลงและการใช้งานในภาพรวมดีขึ้น อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ แต่ถ้าหากเปรียบเทียบระหว่างกลุ่ม หรือถ้าเทียบกับกลุ่มที่ได้รับการรักษาแบบอนุรักษ์เพียงอย่างเดียว จะพบว่ากลุ่มที่ได้รับการรักษาแบบอนุรักษ์ควบคู่กับการฝังเข็ม ลดอาการปวดได้และอาการดีขึ้น ข้อฝืดตึงลดลงส่งผลให้ใช้งานได้ดีขึ้นอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ

สรุป : จะเห็นได้ว่าการฝังเข็มร่วมกับการรักษาแบบอนุรักษ์ในผู้ป่วยโรคข้อเข่าเสื่อมมีประสิทธิผลในแง่ของการลดปวด ลดข้อฝืดตึง และเพิ่มการใช้งานได้ดีกว่า  ถ้าเทียบกับการรักษาแบบอนุรักษ์เพียงอย่างเดียว

คำสำคัญ : โรคข้อเข่าเสื่อม, การฝังเข็ม, การรักษาแบบอนุรักษ์