การศึกษาผลของโปรแกรมการจัดการระดับความปวดในผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย จากโรงพยาบาลสู่ชุมชน อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์

ผู้แต่ง

  • ธัญญารัตน์ ศรีวรนันท์ธำรง โรงพยาบาลประโคนชัย

คำสำคัญ:

ผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย, โปรแกรมการจัดการความปวด, ระดับความพึงพอใจ, อาการปวด

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์ : เพื่อพัฒนาและประเมินผลโปรแกรมการจัดการระดับความปวดในผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายจากโรงพยาบาลสู่ชุมชน อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์

ระเบียบวิธีวิจัย : เป็นการวิจัยเชิงปฏิบัติการ (Action Research) ประกอบด้วย 3 ระยะ ได้แก่ ระยะวิเคราะห์สถานการณ์ ระยะพัฒนาโปรแกรม และระยะประเมินผล ผู้ร่วมวิจัยประกอบด้วยบุคลากรด้านสุขภาพในหน่วยบริการปฐมภูมิ จำนวน 18 คน ผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย จำนวน 40 คน และญาติหรือผู้ดูแลผู้ป่วย จำนวน 40 คน วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา

ผลการศึกษา : พบว่าโปรแกรมการดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายที่พัฒนาขึ้นในรูปแบบของการมีส่วนร่วมของภาคีเครือข่ายในชุมชน โดยมีแนวทางปฏิบัติในการจัดการความปวดในผู้ป่วยมะเร็งหลังจำหน่ายออกจากโรงพยาบาล การอบรมให้ความรู้แก่เจ้าหน้าที่ระดับปฐมภูมิ และการนิเทศกำกับติดตามการดูแล สามารถส่งผลต่อการควบคุมอาการปวดในผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายได้อย่างมีประสิทธิภาพ ญาติมีความพึงพอใจในการดูแลอยู่ในระดับดีมาก และเจ้าหน้าที่ระดับปฐมภูมิ มีความรู้ความเข้าใจในแนวทางการดูแลจัดการความปวดในผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้ายในระดับที่สามารถนำไปปฏิบัติได้จริง

สรุปผลการศึกษา : โปรแกรมการจัดการระดับความปวดในการดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย สามารถส่งเสริมการให้บริการที่มีคุณภาพและประสิทธิภาพ ส่งผลดีต่อทั้งผู้ป่วย ผู้ดูแล และระบบบริการทางการพยาบาลโดยรวม

เอกสารอ้างอิง

กองยุทธศาสตร์และแผนงาน กระทรวงสาธารณสุข. สถิติสาธารณสุข พ.ศ. 2562. นนทบุรี: กระทรวง สาธารณสุข; 2563.

อัทธยา พิจอมบุตร รัตนาภรณ์ อาวิพันธ์ และนราวดี เนียมหุ่น.การพัฒนาและประเมินผลโปรแกรมการจัดการความปวดโดยญาติซึ่งเป็นผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็งระยะท้าย. วารสารเภสัชกรรมไทย. 2566;15(1):73-88.

ทัศนีย์ เทศประสิทธ์, พิมลรัตน์ พิมพ์ดี, ศศิพินทุ์ มงคลไชย, พวงพยอม จุลพันธ์, ยุพยงค์ พุฒธรรม. การพัฒนาระบบการดูแลแบบประคับประคองในผู้ป่วยระยะสุดท้ายของโรงพยาบาลอุดรธานี. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข. 2563;23(1):80-90.

ภัสสร โรจน์เพ็ญเพียร, เพชรรัตน์ บุนนาค และสวณี เต็งรังสรรค์. ความรู้ ประสบการณ์ และอุปสรรค กระบวนการจัดการวางแผนดูแลรักษาตัวเองล่วงหน้า สำหรับผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย ของแพทย์ประจำบ้านเวชศาสตร์ครอบครัว. ศรีนครินทร์เวชสาร. 2564;31(4):460-468.

พวงรัตน์ มณีรัตน์. วิธีการวิจัยทางพฤติกรรมศาสตร์และสังคมศาสตร์ (ฉบับปรับปรุงใหม่ล่าสุด). กรุงเทพฯ: สำนักทดสอบทางการศึกษาและจิตวิทยา มหาวิทยาลัยศรีนครินทรวิโรฒประสานมิตร; 2540.

บุญทิวา สู่วิทย์, สุณี พนาสกุลการ และเบญญาภา มุกสิริทิพานัน. การประเมินอาการที่ก่อให้เกิด ความทุกข์ทรมานในผู้ป่วยที่ ได้รับการดูแลแบบประคับประคอง. วารสารพยาบาล. 2558;35(1):153-164.

กิตติยาพร จันทร์ชม, ญาณี แสงสาย, บรรเทิง พลสวัสดิ์. การเสริมสร้างพลังอำนาจในการดูแลผู้ป่วยระยะท้ายแบบประคับประคองในครอบครัวและชุมชน: บทบาทสำคัญของพยาบาล. วารสารวิทยาศาสตร์สุขภาพ วิทยาลัยพยาบาลบรมราชชนนี สรรพสิทธิประสงค์. 2564;5(2):12-24.

สำนักงานคณะกรรมการสุขภาพแห่งชาติ. คู่มือการดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบประคับประคอง. พิมพ์ครั้งที่ 1. นนทบุรี: สำนักงานกิจการโรงพิมพ์ องค์การสงเคราะห์ทหารผ่านศึก ในพระบรมราชูปถัมภ์; 2556.

อังคณา จงเจริญ.การพยาบาลเพื่อการจัดการความปวดในผู้ป่วยมะเร็ง.วารสารคณะพยาบาลศาสตร์ มหาวิทยาลัยบูรพา.2558; 23(3):67-85.

ชลลดา ทิพยจันทร์. การพัฒนารูปแบบการปรับตัวของญาติที่ดูแลผู้ป่วยระยะสุดท้ายที่เจ็บป่วยด้วยโรคเรื้อรัง ตึกผู้ป่วยในชาย โรงพยาบาลเสลภูมิจังหวัดร้อยเอ็ด.วารสารวิชาการทางการพยาบาลและ

วิไล วงศ์แกล้วและอิศรา สพสมัย. ผลของการพัฒนาแนวปฏิบัติการพยาบาลผู้ป่วยระยะสุดท้ายแบบประคับประคอง.วารสารสุขภาพและสิ่งแวดล้อมศึกษา. 2566;8(2):339-350.

วารุณี มีเจริญ .ญาติผู้ดูแลผู้ป่วยมะเร็ง: การปรับตัวต่อบทบาทและการส่งเสริมคุณภาพ ชีวิต. พยาบาลรามา.2014;20(1):10-22.

รัตนาภรณ์ รักชาติ และคณะ. การพัฒนารูปแบบการดูแลผู้ป่วยมะเร็งแบบประคับประคองและระยะท้าย โดยการมีส่วนร่วมของเครือข่ายชุมชนต้นแบบหมู่บ้านปลอดมะเร็ง จังหวัดลำปาง. วารสารการพยาบาลและสุขภาพ สสอท. 2565;4(2):1-19.

ดาวน์โหลด

เผยแพร่แล้ว

2025-04-29

รูปแบบการอ้างอิง

ศรีวรนันท์ธำรง ธ. . . (2025). การศึกษาผลของโปรแกรมการจัดการระดับความปวดในผู้ป่วยมะเร็งระยะสุดท้าย จากโรงพยาบาลสู่ชุมชน อำเภอประโคนชัย จังหวัดบุรีรัมย์. วารสารโรงพยาบาลมหาสารคาม, 22(1), 228–241. สืบค้น จาก https://he02.tci-thaijo.org/index.php/MKHJ/article/view/272500

ฉบับ

ประเภทบทความ

บทความวิจัย