ลักษณะทางระบาดวิทยาและปัจจัยที่มีผลต่ออาการแสดงในผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (COVID-19) จังหวัดอุดรธานี

บทคัดย่อ

การวิจัยนี้เป็นการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบภาคตัดขวาง เพื่อศึกษาความชุกและปัจจัยที่มีผลต่ออาการแสดงในผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ศึกษาจากข้อมูลทุติยภูมิของผู้ติดเชื้อในระหว่าง 1 เมษายน ถึง 31 สิงหาคม พ.ศ.2564 จำนวน 9,575 คน คำนวณขนาดตัวอย่างโดยใช้สูตรกรณีวิเคราะห์สถิติ Multiple logistic regression ได้ขนาดตัวอย่าง จำนวน 505 คน วิเคราะห์โดยสถิติ multiple logistic regression

          ความชุกของอาการพบ ไอ ร้อยละ 40.59 ไข้ ร้อยละ 35.84 มีน้ำมูกและเสมหะ ร้อยละ 25.35 ปัจจัยที่มีผลต่ออาการแสดง ได้แก่ อายุ (อายุ 20-39 ปี AdjOR = 1.93: 95%CI = 0.99-3.82, อายุ 40-59 ปี AdjOR = 1.36: 95%CI = 0.67-2.74, ตั้งแต่ 60 ปีขึ้นไป AdjOR = 6.48: 95%CI = 1.65-25.35: p-value = 0.010) อาชีพ (ค้าขาย/งานบริการ AdjOR = 2.75: 95%CI = 1.40-5.41: รับจ้าง/ช่าง/รับเหมาทั่วไป AdjOR = 1.26: 95%CI = 0.75-2.21:p-value<0.001) ก่อนป่วยมีประวัติเดินทางไปยัง/มาจาก/อาศัยอยู่ในพื้นที่เกิดโรค/มีการระบาด (AdjOR = 1.76: 95%CI = 1.05-2.95: p-value = 0.030) ก่อนป่วยมีประวัติสัมผัสกับผู้ป่วยยืนยันโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (AdjOR = 1.67: 95%CI = 1.07-2.60: p-value = 0.022) และก่อนป่วยเดินทางไปในสถานที่ชุมนุมชน (AdjOR = 3.31: 95%CI = 1.39-7.87: p-value = 0.003)

            ในกลุ่มผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 มีทั้งไม่แสดงอาการและมีอาการ รวมถึงการแสดงอาการแตกต่างกันไปตามคุณลักษณะส่วนบุคคล และใช้ในการป้องกันการแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 ต่อไป