ผลลัพธ์ของโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพจิตสำหรับเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานในระบบการแพทย์ฉุกเฉินของพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้

บทคัดย่อ

   วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลลัพธ์ของโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพจิตสำหรับเจ้าหน้าที่ปฏิบัติงานในระบบการแพทย์ฉุกเฉินของพื้นที่สามจังหวัดชายแดนใต้
   การออกแบบวิจัย: การวิจัยกึ่งทดลองแบบกลุ่มเดียว วัดผลก่อนหลังการทดลอง
   การดำเนินการวิจัย: การวิจัยนี้ดำเนินการระหว่างเดือนพฤศจิกายน 2563 ถึง เดือนมีนาคม 2564 กลุ่มตัวอย่างคือ เจ้าหน้าที่ผู้ปฏิบัติงานในระบบการแพทย์ฉุกเฉินจำนวน 264 คน ประกอบด้วยพยาบาลผู้ปฏิบัติ งานในระบบการแพทย์ฉุกเฉินผู้ปฏิบัติงานดูแลผู้ป่วยสุขภาพจิตและอาสาสมัคร/กู้ภัย/กู้ชีพ เข้าร่วมโปรแกรมส่งเสริมสุขภาพจิต โดยการอบรมออนไลน์ 1 วันในการปรับเปลี่ยนความคิดและพฤติกรรม และฝึก ปฏิบัติการจัดการความเครียดร่วมกับการฝึกปฏิบัติการผ่อนคลายความเครียดด้วยตนเองเป็นเวลา 1 เดือน ภายใต้การชี้แนะของพยาบาล แกนนำ (ครู ก) ที่ผ่านการอบรมมาแล้ว จำนวน 10 คน เก็บรวบรวมข้อมูลภาวะสุขภาพจิตด้วยแบบประเมิน 3 ส่วนคือ แบบวัดความเครียด (SPST-20) ดัชนีชี้วัดความสุขของคนไทยฉบับสั้น (THI-15) และแบบสอบถาม สุขภาพทั่วไป (Thai GHQ – 28) วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติพรรณนา และเปรียบเทียบสุขภาพจิตก่อนและหลังเข้าร่วมโปรแกรมด้วยสถิติวิลคอกซัน (Wilcoxon rank signed test)
   ผลการศึกษา: กลุ่มตัวอย่างมีภาวะสุขภาพจิตก่อนเข้าร่วมโปรแกรมมีความเครียดอยู่ในระดับปานกลาง ดัชนีความสุขเท่ากับคนทั่วไป และ ไม่มีปัญหาสุขภาพโดยทั่วไป ภายหลังการเข้าร่วม โปรแกรมแล้ว 1 เดือน พบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความเครียดหลังเข้าร่วมโปรแกรมต่ำกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001) และ สุขภาพทั่วไปโดยรวมของกลุ่มตัวอย่างหลังเข้าร่วมโปรแกรมดีกว่าก่อนเข้าร่วมโปรแกรมอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .001) แต่ดัชนีความสุขหลังเข้าร่วมโปรแกรมไม่แตกต่างจากก่อนเข้าร่วมโปรแกรม
   ข้อเสนอแนะ: ควรมีการนำโปรแกรมการส่งเสริมสุขภาพจิตไปใช้ใน หน่วยงานต่าง ๆ ให้ครอบคลุมทุกพื้นที่เสี่ยงภัยและควรมีงานวิจัยติดตามผลภาวะสุขภาพจิตของบุคลากรในระยะยาวต่อไป