ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับอาการหลงเหลือภายหลังจำหน่ายออกจากโรงพยาบาล ของผู้ติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019

บทคัดย่อ

การแพร่ระบาดของโรคติดเชื้อไวรัสโคโรนา 2019 (Coronavirus disease 2019 [COVID-19, โควิด-19] )  ทำให้มีผู้ติดเชื้อเป็นจำนวนมาก โดยส่วนใหญ่ยังมีอาการหลงเหลืออยู่หลังจากที่จำหน่ายออกจากโรงพยาบาลแล้ว แต่ยังไม่มีการศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์กับอาการเหล่านี้ในประเทศไทย การวิจัยภาคตัดขวางเชิงพรรณนานี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาปัจจัยที่มีความสัมพันธ์และปัจจัยที่มีอิทธิพลต่ออาการหลงเหลือภายหลังจำหน่ายออกจากโรงพยาบาลของผู้ติดเชื้อโควิด-19 ผู้เข้าร่วมการวิจัยเป็นผู้ติดเชื้อโควิด-19 ที่จำหน่ายออกจากโรงพยาบาลเป็นเวลา 3 เดือน จำนวน 392 ราย ซึ่งได้มาจากการสุ่มตัวอย่างอย่างมีระบบ เก็บข้อมูลด้วยแบบสอบถามอาการหลงเหลือภายหลังจำหน่ายออกจากโรงพยาบาลของผู้ติดเชื้อโควิด-19 ที่ผู้วิจัยพัฒนาขึ้น ประเมินค่าความเที่ยงตรงรายข้อโดยผู้เชี่ยวชาญ 5 คน ได้ค่าอยู่ระหว่าง .60-1.0 และมีค่าความเชื่อมั่นสัมประสิทธิ์แอลฟาของครอนบากเท่ากับ .99 วิเคราะห์ข้อมูลด้วยสถิติทดสอบไคสแควร์ และ Odd Ratio (OR) ผลการศึกษาพบว่า อายุ อาชีพ โรคประจำตัว และระดับความรุนแรงของอาการ มีความสัมพันธ์กันกับอาการหลงเหลือภายหลังจำหน่ายออกจากโรงพยาบาล อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p < .05) และมีปัจจัยที่มีอิทธิพลต่อการมีอาการหลงเหลือภายหลังการจำหน่ายออกจากโรงพยาบาลอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ ประกอบด้วย อายุระหว่าง 41-50 ปี และอายุมากกว่า 60 ปี อาชีพงานบ้าน และการมีอาการแรกรับในระดับเล็กน้อย และพบว่าการมีอาชีพรับจ้างสามารถป้องกันการมีอาการหลงเหลือภายหลังจำหน่ายออกจากโรงพยาบาลได้ ผลการวิจัยสามารถนำไปพัฒนาระบบการดูแลต่อเนื่องภายหลังจำหน่ายออกจากโรงพยาบาล และวางแผนฟื้นฟูสภาพหรือให้การรักษาได้อย่างทันท่วงที เพื่อป้องกันภาวะแทรกซ้อนที่จะเกิดขึ้นในระยะยาว