ปัจจัยทำนายภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุที่พักอาศัยอยู่ในสถานสงเคราะห์คนชรา

บทคัดย่อ

ภาวะซึมเศร้าในผู้สูงอายุมีแนวโน้มเพิ่มมากขึ้นและมีความรุนแรง อย่างไรก็ตามการศึกษาปัจจัยที่สามารถทำนายภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุที่อาศัยอยู่ในสถานสงเคราะห์คนชรามีจำกัด วัตถุประสงค์ของการวิจัยนี้เพื่อศึกษาปัจจัยที่สามารถทำนายภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุที่พักอาศัยอยู่ในสถานสงเคราะห์คนชรา กลุ่มตัวอย่างเป็นผู้สูงอายุที่พักอาศัยอยู่ในสถานสงเคราะห์คนชราในจังหวัดนครราชสีมา จำนวน 78 คน เก็บรวบรวมข้อมูลโดยใช้แบบประเมินความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวัน ดัชนีบาร์เธลเอดีแอล แบบวัดความเศร้าในผู้สูงอายุไทย แบบวัดความรู้สึกหว้าเหว่ UCLA แบบสอบถามความรู้สึกหลากหลายมิติเกี่ยวกับความช่วยเหลือทางสังคม แบบวัดความรู้สึกต่อตนเอง และแบบสอบถามความแข็งแกร่งในชีวิต วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติเชิงพรรณนา สถิติสหสัมพันธ์เพียร์สัน และวิเคราะห์ถดถอยพหุคูณ ผลการศึกษาพบว่า ผู้สูงอายุมีภาวะซึมเศร้า ร้อยละ 19.23 ความสามารถในการดำเนินชีวิตประจำวัน การเห็นคุณค่าในตนเองและ ความแข็งแกร่งในชีวิตมีความสัมพันธ์ในเชิงลบกับภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุ  (r = -.276, r =-.386 และ r =-.400) ความหว้าเหว่มีความสัมพันธ์ในเชิงบวกกับภาวะซึมเศร้า (r = .496) นอกจากนี้ยังพบว่า ความหว้าเหว่สามารถพยากรณ์คะแนนภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุได้ (beta = .333, p= .006) ดังนั้นสถานสงเคราะห์คนชราควรให้ความสำคัญในการสนับสนุนกิจกรรมทางด้านสังคมเพื่อลดความหว้าเหว่และป้องกันการเกิดภาวะซึมเศร้าของผู้สูงอายุที่พักอาศัยอยู่ในสถานสงเคราะห์คนชรา