บทบาทของพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชนในการส่งเสริมการดูแลตนเองและการเผชิญปัญหาของผู้สูงอายุโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่ติดเชื้อโควิด-19 ในชุมชน

บทคัดย่อ

ผู้สูงอายุที่ติดเชื้อโควิด-19 เป็นกลุ่มเปราะบางที่ต้องมีการดูแลเฉพาะ ด้วยเป็นกลุ่มที่มีปัญหาสุขภาพซับซ้อนจากโรคร่วมทางกายหรือโรคทางจิตที่ส่งผลต่อการดำรงชีวิตประจำวัน ทำให้ผู้สูงอายุต้องเข้าออกโรงพยาบาลบ่อยครั้ง เมื่อต้องเผชิญกับสถานการณ์การระบาดของโรคโควิด-19 ยิ่งเป็นปัจจัยส่งเสริมให้ผู้สูงอายุประสบกับ ภาวะเครียด และเผชิญกับปัญหาหลายด้าน ซึ่งครอบครัวและชุมชนมีความสำคัญในการดูแลผู้สูงอายุที่ติดเชื้อโควิด-19 โดยพยาบาลมีบทบาทสำคัญในการส่งเสริมและสนับสนุนให้ครอบครัวและชุมชนมีส่วนร่วมในการดูแลผู้สูงอายุโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่ติดเชื้อโควิด-19 ในชุมชนให้เป็นไปตามมาตรฐานความปลอดภัย ส่งเสริมการฟื้นหาย และลดการเสียชีวิตในผู้สูงอายุ บทความนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อ 1) ทบทวนแนวทางการดูแลและบทบาทของพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชนในการดูแลผู้สูงอายุที่มีโรคไม่ติดต่อเรื้อรังและติดเชื้อโควิด-19 และ 2) วิเคราะห์กรณีศึกษาผู้สูงอายุโรคไม่ติดต่อเรื้อรังที่ติดเชื้อโควิด-19 

แนวทางการดูแลและบทบาทของพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชนในการดูแลผู้สูงอายุที่มีโรคไม่ติดต่อเรื้อรังและติดเชื้อโควิด-19 มุ่งเน้นการจัดรูปแบบการบริการโดยคำนึงถึงคุณลักษณะของผู้ป่วย ลักษณะของระบบ การดูแล กระบวนการดูแลและผลลัพธ์ที่พึงประสงค์ ซึ่งสอดคล้องกับแนวทางของกรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุขในการดูแลผู้ป่วยขณะนอนโรงพยาบาลที่ครอบคลุมอาการของผู้ป่วยตามความเร่งด่วน แนวทางการเตรียมการก่อนจำหน่ายตลอดจนการดูแลในระยะหลังติดเชื้อโควิด-19 และแนวทางการดูแลในระยะสุดท้าย การวิเคราะห์กรณีศึกษาประกอบด้วยการทบทวนปัญหาสุขภาพของผู้สูงอายุที่มีการติดเชื้อโควิด-19 รวมทั้งวิเคราะห์การเผชิญปัญหาของผู้ป่วยและบทบาทของพยาบาลเวชปฏิบัติชุมชนในการวางแผนการดูแลผู้ป่วยในขณะและหลังการติดเชื้อโควิด-19 โดยประยุกต์ทฤษฎีการดูแลตนเอง จัดระบบการพยาบาลสำหรับผู้ป่วย และครอบครัวโดยใช้แนวคิดระบบการพยาบาลทั้ง 3 ระบบได้แก่ ระบบทดแทนทั้งหมด ระบบทดแทนบางส่วน และระบบสนับสนุน ให้ความรู้โดยพยาบาลจัดกิจกรรมการพยาบาล 5 วิธีได้แก่ การกระทำให้หรือกระทำแทน การชี้แนะ การสนับสนุน การสอน และการสร้างสิ่งแวดล้อมที่เอื้อต่อการสนับสนุนให้ผู้ป่วยและครอบครัวสามารถดูแลตนเองได้