ผลสัมฤทธิ์การจัดการต้อกระจกแบบบูรณาการณ์

บทคัดย่อ

หลักการและเหตุผล: เป้าหมายขององค์การอนามัยโลกวางไว้ ในปี ค.ศ. 2020 (พ.ศ.2563) ทุกประเทศมีอัตราตาบอด ไม่เกินร้อยละ 0.5 สำหรับในประเทศไทยจากการ สำรวจเมื่อปี พ.ศ. 2549-2550 พบว่ามีอัตราตาบอด ร้อยละ 0.6 ล่าสุดผล การวิจัยสำรวจโรงพยาบาลเมตตาประชารักษ์ (วัดไร่ขิง) ในปี พ.ศ.2556 พบว่า คนไทยมีความซุกตาบอดร้อยละ 0.6 สาเหตุจากต้อกระจกสูงถึง ร้อยละ 70
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลลัพธ์ของการรักษาต้อกระจกด้วยการผ่าตัดแบบบูรณาการณ์ ร่วมกับมูลนิธิแพทย์อาสาสมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี (พอ.สว.) เพื่อหาความสัมพันธ์ระดับความรุนแรงของการมองเห็นก่อนและหลังผ่าตัด ต้อกระจกที่ 1 สัปดาห์ 1 เดือนและ 6 เดือน
สถานที่ศึกษา: โรงพยาบาลพลับพลาชัย จังหวัดบุรีรัมย์
รูปแบบการวิจัย: การวิจัยเชิงพรรณนา แบบเก็บข้อมูลย้อนหลัง
วิธีการศึกษา: การศึกษาในกลุ่มผู้ป่วยต้อกระจกจำนวน 172 รายที่เข้าร่วมโครงการผ่าตัด ต้อกระจกโดยมูลนิธิแพทย์อาสา สมเด็จพระศรีนครินทราบรมราชชนนี (พอ.สว.) ณ โรงพยาบาลพลับพลาชัย ระยะเวลาการศึกษา คือ พฤษภาคม พ.ศ.2558 ถึง พฤศจิกายน พ.ศ. 2558 ระยะเวลา 7 เดือน
ผลการศึกษา: ผลการรักษาหลังผ่าตัดต้อกระจก กลุ่มที่ 1 สัปดาห์, 1 เดือนและ 6 เดือน สายตาดีขึ้นเท่ากับร้อยละ 80.4, 85.2, 87.4 ตามลำดับ ซึ่งการผ่าตัดครั้งนี้ ผู้ป่วยต้อกระจกเป็นกลุ่มบอดร้อยละ 65.1 โดยไม่พบภาวะแทรกซ้อนที่รุนแรง หลังผ่าตัด ซึ่งการศึกษาครั้งนี้พบความสัมพันธ์ของกลุ่มสายตาที่ดีขึ้นหลัง ผ่าดัดต้อกระจก ที่ 1 สัปดาห์ขึ้นอยู่กับระดับการมองเห็นก่อนผ่าตัด โดยพบ ว่าต้อกระจกกลุ่มไม่บอด (non-blinding) หลังผ่าตัดสายตาดีขึ้น มากกว่าต้อกระจกกลุ่มบอด (blinding cataract) ซึ่งมีความแตกต่างกันอย่าง มีนัยสำคัญทางสถิติที่ระดับน้อยกว่า 0.05 แต่หลังผ่าตัดต้อกระจกที่ 1 เดือน และ 6 เดือนไม่ขึ้นอยู่กับระดับการมองเห็นก่อนผ่าตัด
สรุป: การจัดการต้อกระจกแบบบูรณาการณ์กับระบบสุขภาพอำเภอ เป็นรูปแบบที่มีประสิทธิภาพในการแก้ปัญหาจักษุสาธารณสุข ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับบริบทพื้นที่ โดยพบว่าการเพิ่มการเข้าถึงบริการผ่าตัดต้อกระจกที่เร็วจะมีผลลัพธ์การ มองเห็นได้ดีกว่าต้อกระจกกลุ่มบอด (blinding cataract)