ผลการใช้แบบประเมินอาการถอนแอลกอฮอล์ในการรักษาผู้ป่วยโรคติดสุรา หอผู้ป่วยจิตเวช โรงพยาบาลสุรินทร์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลการใช้แบบประเมินอาการถอนแอลกอฮอล์ต่อประสิทธิภาพการรักษาผู้ป่วย ที่มีภาวะถอนแอลกอฮอล์ ในหอผู้ป่วยจิตเวช โรงพยาบาลสุรินทร์
รูปแบบการวิจัย: การวิจัยกึ่งทดลอง
ผู้ป่วยและวิธีการศึกษา: ทำการศึกษาในบุคคลที่มีอาการถอนแอลกอฮอล์ที่เข้ารับการรักษาในหอผู้ป่วยจิตเวช โรงพยาบาลสุรินทร์ จำนวน 40 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองที่ได้รับการรักษาตามอาการ จำนวน 20 รายกลุ่ม และ กลุ่มควบคุมที่ได้รับการรักษาตามเวลาจำนวน 20 ราย ดำเนินการวิจัยระหว่างวันที่ 1 พฤศจิกายน 2553 ถึง 30 เมษายน 2554 รวมระยะเวลา 6 เดือน รูปแบบการรักษาผู้ป่วยโรคติดสุราในครั้งนี้ ใช้แนวคิดการรักษาตามอาการ โดยใช้แบบประเมินอาการถอนแอลกอฮอล์ของอภิชาต ดำรงไชยและคณะ (2544) และใช้แนวทางการ รักษาตามคะแนนที่ได้จากแบบประเมิน The Clinical Institute Withdrawal Assessment for Alcohol (CIWA) ของ มาโนช หล่อตระกูล และ ปราโมทย์ สุคนิชย์ (2548)
ผลการศึกษา: พบว่า กลุ่มทดลองหลังจากใช้แบบประเมินอาการถอนแอลกอฮอล์ร่วมกับการรักษาตามอาการ มีจำนวนวันนอนเฉลี่ย จำนวนวันของการได้รับยา Diazepam จำนวนครั้งของการผูกยึด และการเกิดภาวะแทรกซ้อน ได้แก่ การบาดเจ็บจากการผูกยึด และการพลัดตกหกล้ม น้อยกว่ากลุ่มควบคุมที่ได้รับการรักษาตามเวลา อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติที่ P<.001
สรุป: การรักษาผู้ป่วยโรคติดสุราโดยใช้การประเมินอาการถอนแอลกอฮอล์ร่วมกับการรักษาตามอาการ มีคุณภาพการรักษาที่มีประสิทธิภาพดีกว่าการรักษาโดยการให้ยาตามเวลา ส่งผลให้ผู้ป่วยปลอดภัยจากภาวะแทรกซ้อนที่อาจเกิดขึ้น และลดระยะเวลาในการรักษาตัวในโรงพยาบาล