ผลการจัดการผู้ป่วยรายกรณีต่อการกลับมารักษาซ้ำของผู้ป่วย โรคจิตเภท ที่เข้ารับการรักษาแบบผู้ป่วยใน โรงพยาบาลสุรินทร์

บทคัดย่อ

วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลการจัดการดูแลผู้ป่วยรายกรณีต่อการกลับมารักษาซ้ำของ ผู้ป่วยโรคจิตเภทที่เข้ารับการรักษาแบบผู้ป่วยในโรงพยาบาลสุรินทร์
วิธีการศึกษา: เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง (Quasi-experimental study) คัดเลือกกลุ่มตัวอย่าง แบบเจาะจง (Purposive) ในผู้ป่วยโรคจิตเภทที่มีปัญหาซับซ้อน จำนวน 37 ราย ที่เข้ารับการรักษาเป็นผู้ป่วยในหอผู้ป่วยจิตเวชโรงพยาบาลสุรินทร์ ตั้งแต่ วันที่ 1 ตุลาคม 2550 ถึง วันที่ 30 กันยายน 2551 เป็นระยะเวลา 1 ปี นำเสนอในรูปจำนวน ร้อยละ และค่าเฉลี่ย และค่าเบี่ยงเบนมาตรฐาน
ผลการศึกษา: ผู้ป่วยจิตเภทในการศึกษาส่วนใหญ่เป็นเพศชาย อยู่ในช่วง อายุ 21-30 ปี ร้อยละ 48.6 และมี การศึกษาระดับประถมศึกษา ปีที่ 6 ร้อยละ 48.6 อาชีพ รับจ้าง ทำนา และทำงานบ้านร้อยละ 32.4, 29.7 และ 13.5 ตามลำดับ ผู้ป่วยส่วนใหญ่เข้ารับการรักษา เป็นครั้งแรก จำนวน 12 คน ร้อยละ 32.4 รองลงมาเป็นผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษาเป็นครั้งที่ 3 จำนวน 6 คน ร้อยละ 2.7 ระยะเวลาการกลับมารักษาซ้ำ พบว่าในช่วงอายุ 21-30 ปี ร้อยละ 48.65 ผู้ป่วยกลับมารักษาซ้ำมากที่สุดจำนวนวันนอนที่ผู้ป่วยกลับมารักษาซ้ำส่วนใหญ่ ไม่เกิน 30 วัน ร้อยละ 78.38 ความพึงพอใจของญาติผู้ป่วยโดยรวมมีความ พึงพอใจอยู่ในระดับมาก (Mean = 4.72) และเมื่อพิจารณารายข้อมีความ พึงพอใจอยู่ในระดับน้อยเกี่ยวกับการระยะเวลานอนโรงพยาบาลนาน เนื่องจากญาติมีความวิตกกังวลเกี่ยวกับโรคของผู้ป่วย และไม่พร้อมที่จะให้ ผู้ป่วยกลับบ้าน ต้องการได้รับการรักษาให้หายขาด ความคิดเห็นของทีมสห สาขาวิชาชีพต่อการจัดการดูแลผู้ป่วยรายกรณีในหอผู้ป่วย พบว่าโดยรวม อยู่ในระดับมาก (Mean = 4.54) และทีมสหสาขาวิชาชีพไม่คิดว่าการดูแล ผู้ป่วยรายกรณีเป็นการเพิ่มภาระต่อการทำงาน ระดับความคิดเห็นอยู่ใน ระดับน้อย (Mean = 1.55)
สรุป: การจัดการผู้ป่วยรายกรณีเป็นการเพิ่มประสิทธิผลการดูแลผู้ป่วยจิตเภท โดย มีผลลดการกลับมารักษาซ้ำของผู้ป่วยโรคจิตเภท และส่งผลให้ผู้ป่วยอยู่ใน ลังคมได้ตามศักยภาพ
คำสำคัญ: โรคจิตเภท, การดูแลผู้ป่วยรายกรณี