อัตราตายของผู้ป่วยติดเชื้อเน่าตายในชั้นใต้ผิวหนังและพังผืด ในแต่ละระยะของอาการทางคลินิก ในโรงพยาบาลบุรีรัมย์

บทคัดย่อ

ความเป็นมา: โรคติดเชื้อเน่าตายในชั้นใต้ผิวหนังและพังผืด เป็นโรคติดเชื้ออันตรายถึงชีวิต ซึ่งโดยทั่วไปจะเกิดในผู้ป่วยที่มีสภาวะภูมิต้านทานต่ำมีอุบัติการณ์มากในประเทศไทย โดยเฉพาะในอาชีพเกษตรกรรม ผู้ป่วยมารักษาใน 3 ระยะต่างกัน ของอาการทางคลินิก
วัตถุประสงค์: เพึ่อเปรียบเทียบอัตราตายของผู้ป่วยโรคติดเชึ้อเน่าตายในชั้นใต้ผิวหนังและพังผืด ระหว่างกลุ่มผู้ป่วยที่มีอาการทางคลินิกในระยะต่างๆ (clinical staging)
วัสดุและวิธีการ: ได้ศึกษาโดยแบ่งผู้ป่วยโรคนี้เป็น 3 กลุ่มอาการทางคลินิก ติดตามผลการรักษา จนสิ้นสุดการรักษาที่โรงพยาบาล ระหว่าง 1 มกราคม พ.ศ. 2552 ถึง 31 ธันวาคม พ.ศ. 2552 วิเคราะห์ข้อมูลโดยใช้สถิติค่าเฉลี่ย ส่วนเบี่ยงเบน มาตรฐาน ร้อยละ ร่วมกับแบบทดสอบไคว-สแควร์ และ ANOVA test
ผลการศึกษา: มีผู้ป่วยทั้งสิ้น 165 ราย จำแนกเป็นระยะที่ 1 49 ราย (ร้อยละ 29.70) ระยะที่ 2 31 ราย (ร้อยละ 18.78) ระยะที่ 3 85 ราย (ร้อยละ 51.52) อายุเฉลี่ย 53.51, 58.06, 58.94 จ ในระยะที่ 1,2,3 ตามลำดับ มีโรคร่วม ร้อยละ 49.0, 77.40, 71.8 ในระยะที่ 1,2,3 ตามลำดับ ผลการรักษา พบระยะ เวลานอนโรงพยาบาลเฉลี่ย 13.04, 15.16, 17.24 วัน โนระยะที่ 1, 2, 3 ตามลำดับ อัตราตายเป็นร้อยละ 10.2, 9.7, 10.6 ในระยะที่ 1, 2, 3 ตามลำดับ โดยไม่พบความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ
สรุป: ผู้ป่วยโรคติดเซี้อเน่าตายในชั้นใต้ผิวหนังและพังผืด ที่มีอาการทางคลินิกของโรคในระยะต่างๆ ไม่พบอัตราตายที่แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ