ปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิด ณ โรงพยาบาลนางรอง จังหวัดบุรีรัมย์

บทคัดย่อ

หลักการและเหตุผล: การระบาดของโรคโควิดก่อให้เกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิดซึ่งมีอาการหลายระบบ ทั้งนี้ แม้การติดเชื้อหายดีแล้ว จะยังมีอาการส่งผลลดทอนคุณภาพชีวิตผู้ติดเชื้อโควิด ซึ่งปัจจุบันยังไม่ทราบวิธีป้องกันการเกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิดอย่างชัดเจน
วัตถุประสงค์: การศึกษานี้มีเพื่อหาความชุกและปัจจัยต่าง ๆ ที่มีผลต่อการเกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิด ณ โรงพยาบาลนางรอง
วิธีการศึกษา: โดยใช้รูปแบบการศึกษา 2 แบบ ได้แก่การศึกษาแบบพรรณนาและการศึกษาเชิงวิเคราะห์แบบย้อน หลังRetrospective cohort เพื่อหาความสัมพันธ์ของปัจจัยที่มีผลต่อการเกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิด โดยเก็บข้อมูลจากผู้ป่วยที่ได้รับการวินิจฉัยเป็นโรคโควิด ณ โรงพยาบาลนางรอง ตั้งแต่ 1 เมษายน พ.ศ.2565 – 31 พฤษภาคม พ.ศ.2565
ผลการศึกษา: ในการศึกษาครั้งนี้เก็บรวบรวมข้อมูล 514 ตัวอย่าง ความชุกของภาวะหลังการติดเชื้อโควิดคิดเป็นร้อยละ 51.9 อาการที่พบมากที่สุดคืออาการอ่อนเพลีย เหนื่อยง่าย ไอ นอนไม่หลับ ตามลำดับ ระยะเวลาที่มีอาการเฉลี่ย 10.5 สัปดาห์ ปัจจัยที่มีความแตกต่างอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติคือ เพศหญิง (RR =1.28, 95%CI= 1.06-1.54, p-value = 0.007) การรับไว้รักษาตัวที่โรงพยาบาล (RR =1.26, 95%CI= 1.05-1.50 p-value = 0.015) ภาวะวิตกกังวลในระยะติดเชื้อ (RR =1.33, 95%CI= 1.12-1.56 p-value = 0.002) ประวัติภูมิแพ้ (RR =1.42, 95%CI= 1.21-1.67 p-value = 0.000) การมีโรคร่วมเป็นโรคปอดชนิดต่างๆ (RR =1.57, 95%CI= 1.24-1.99 p-value = 0.010) ดัชนีมวลกายต่ำกว่า18.5 (RR =1.39, 95%CI= 1.05-1.82 p-value = 0.044) และการมีภาวะปอดอักเสบจากการติดเชื้อโควิด (RR =1.44, 95%CI= 1.19-1.74 p-value = 0.002)
สรุป: เพศหญิงมีโอกาสเกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิดเป็น 2 เท่าของเพศชาย กลุ่มที่มีประวัติภูมิแพ้มีโอกาสเกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิดเป็น 2.69เท่าของกลุ่มปกติ และกลุ่มที่มีโรคร่วมเป็นโรคปอดชนิดต่างๆมีโอกาสเกิดภาวะหลังการติดเชื้อโควิดเป็น 5.59 เท่าของกลุ่มที่ไม่เป็นโรคปอด อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ