ผลลัพธ์ทางคลินิกของการรักษาผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักจากอุบัติเหตุที่ไม่รุนแรง ในโรงพยาบาลบัวใหญ่
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
หลักการและเหตุผล: ภาวะกระดูกสะโพกหักในผู้สูงอายุจากภยันตรายชนิดไม่รุนแรง เป็นปัญหาที่พบได้บ่อยในผู้สูงอายุ
วัตถุประสงค์: เพื่อศึกษาผลลัพธ์ทางคลินิกของการรักษาผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักจากอุบัติเหตุที่ไม่รุนแรงในโรงพยาบาลบัวใหญ่
วิธีการศึกษา: การวิจัยรูปแบบ Retrospective cohort study กลุ่มตัวอย่าง คือเวชระเบียนผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักจากอุบัติเหตุที่ไม่รุนแรง (Fragility fracture) ที่มารับการรักษาที่แผนกศัลยกรรมกระดูกและข้อ โรงพยาบาลบัวใหญ่ ทั้งเพศชายและเพศหญิงที่มีอายุ 50 ปี ขึ้นไป ระหว่าง 1 ตุลาคม พ.ศ. 2562- 30 กันยายน พ.ศ. 2566 จำนวน 97 คน แบ่งเป็นกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดภายใน 72 ชั่วโมง จำนวน 42 คน และกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดภายหลัง 72 ชั่วโมง จำนวน 55 คน รวบรวมข้อมูลด้วยการเข้าสู่ฐานระบบข้อมูลทางโรงพยาบาลโดย Hos XP program ค้นหา รหัส ICD 9, 10 (Femoral neck fracture, Pertrochanteric fracture femur โดยมีรหัส ICD10 S7200-S7220) วิเคราะห์ข้อมูลทั่วไป นำมาแจกแจงความถี่ ร้อยละ และค่าเฉลี่ย วิเคราะห์ปัจจัยที่มีความสัมพันธ์ต่อผลลัพธ์การรักษาผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักจากอุบัติเหตุที่ไม่รุนแรงในโรงพยาบาลบัวใหญ่ โดยใช้สถิติ Independent t-test และ Chi-square test
ผลการศึกษา: กลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดภายใน 72 ชั่วโมง และกลุ่มผู้ป่วยที่ได้รับการผ่าตัดภายหลัง 72 ชั่วโมงพบภาวะแทรกซ้อนหลังการรักษา มีภาวะเพ้อสับสน แตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05) และผลการเปรียบเทียบระยะเวลาในการนอนโรงพยาบาลกลุ่มที่ได้รับการผ่าตัดภายใน 72 ชั่วโมง กับ กลุ่มที่ได้รับการผ่าตัดภายหลัง 72 ชั่วโมง (7.31 ±3.01; 11.78± 4.75 : 95%CI –6.14 -2.80) มีความแตกต่างกันอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p<0.05)
สรุป: การผ่าตัดผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักเร็วภายใน 72 ชั่วโมง ช่วยลดระยะเวลาในการนอนโรงพยาบาล และลดอัตราการเกิดภาวะแทรกซ้อนได้
Article Details
อนุญาตภายใต้เงื่อนไข Creative Commons Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 International License.
เอกสารอ้างอิง
Mattisson L, Bojan A, Enocson A. Epidemiology, treatment and mortality of trochanteric and subtrochanteric hip fractures: data from the Swedish fracture register. BMC Musculoskelet Disord 2018;19(1):369. doi: 10.1186/s12891-018-2276-3.
Veronese N, Maggi S. Epidemiology and social costs of hip fracture. Injury 2018;49(8):1458-60. doi: 10.1016/j.injury.2018.04.015.
World Health Organization. Fragility fractures. [Internet]. 2024 [cited 2024 Oct 1]. Available from:URL:https://www.who.int/news-room/fact-sheets/detail/fragility-fractures.
Tan ST, Tan WP, Jaipaul J, Chan SP, Sathappan SS. Clinical outcomes and hospital length of stay in 2,756 elderly patients with hip fractures: a comparison of surgical and non-surgical management. Singapore Med J 2017;58(5):253-7. doi: 10.11622/smedj.2016045.
Yoryuenyong C, Jitpanya C, Sasat S. Factors influencing mobility among people post-surgery for hip fractures: A cross-sectional study. Belitung Nurs J 2023;9(4):349-58. doi: 10.33546/bnj.2759.
กองป้องกันการบาดเจ็บ กรมควบคุมโรค กระทรวงสาธารณสุข. Fall Data : ข้อมูลพลัดตกหกล้ม. [อินเตอร์เน็ท]. [สืบค้นเมื่อ 1 ตุลาคม 2566]. ค้นได้จาก:URL: https://ddc.moph.go.th/dip/news.php?news=23567&deptcode=
Shu WB, Zhang XB, Lu HY, Wang HH, Lan GH. Comparison of effects of four treatment methods for unstable intertrochanteric fractures: A network meta-analysis. Int J Surg 2018;60:173-81. doi: 10.1016/j.ijsu.2018.11.011.
ทรงพล ตระกูลเงินไทย. ประสิทธิภาพของโครงการ Capture the Fracture ในการรักษากระดูกต้นขาหักบริเวณสะโพกแบบนอกเยื่อหุ้มข้อในผู้สูงอายุ. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลศรีสะเกษ สุรินทร์ บุรีรัมย์ 2565;37(1);253–262.
Narayana SL, Kumar MA, Kumar VR. Intertrochanteric and subtrochanteric fractures outcome on surgery. IAIM 2016; 3(8): 228-235.
สดากาญจน์ เอี่ยมจันทร์ประทีป, หงษาวดี โยธาทิพย์. ปัจจัยทำนายวันที่เดินได้ครั้งแรกของผู้สูงอายุที่ได้รับการผ่าตัดกระดูกสะโพก. วารสารพยาบาลสภากาชาดไทย 2566;16(1):165-75.
Chang W, Lv H, Feng C, Yuwen P, Wei N, Chen W, et al. Preventable risk factors of mortality after hip fracture surgery: Systematic review and meta-analysis. Int J Surg 2018;52:320-8. doi: 10.1016/j.ijsu.2018.02.061.
พรธิดา ชื่นบาน, ธนาวรรณ แสนปัญญา, ทิพากร กระเสาร์. การพัฒนารูปแบบการพยาบาลผู้สูงอายุกระดูกสะโพกหักที่ได้รับการผ่าตัดผ่านช่องทางด่วน โรงพยาบาลแพร่. วารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข 2564;31(3):70-84.
Lizaur-Utrilla A, Gonzalez-Navarro B, Vizcaya-Moreno MF, Miralles Muñoz FA, Gonzalez-Parreño S, Lopez-Prats FA. Reasons for delaying surgery following hip fractures and its impact on one year mortality. Int Orthop 2019;43(2):441-8. doi: 10.1007/s00264-018-3936-5.
กังวาน พงษ์ดารา, วาทินี นาคบัว, อัญชัญ พามา. ผลของ Waiting time ในผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักจากภยันตรายชนิดไม่รุนแรงในโรงพยาบาลอุตรดิตถ์. HSCR 2563;38(1):13-25. DOI: https://doi.org/10.1016/hscr.v38i1.261469
กองยุทธศาสตร์และแผนงาน สำนักงานปลัดกระทรวงสาธารณสุข กระทรวงสาธารณสุข. International statistical classification of diseases and related health problems. Thai modification (ICD-10-TM). ฉบับปรับปรุงครั้งที่ 10. พิมพ์ครั้งที่ 1. กรุงเทพฯ : แสงจันทร์การพิมพ์ ; 2560.
Xiao F, Lu C, Zhao D, Zou Q, Xu L, Li J, et al. Independent Component Analysis and Graph Theoretical Analysis in Patients with Narcolepsy. Neurosci Bull 2019;35(4):743-55. doi: 10.1007/s12264-018-0307-6.
ปรีเปรม ศรีหล่มศักดิ์. ความชุก อัตราการป่วยตายและปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับผู้ป่วยที่มีภาวะกระดูกข้อสะโพกหักในผู้สูงอายุของ โรงพยาบาลบึงกาฬ. วารสารการแพทย์โรงพยาบาลอุดรธานี 2567;32(1):71-83.
Daraphongsataporn N, Saloa S, Sriruanthong K, Philawuth N, Waiwattana K, Chonyuen P, et al. One-year mortality rate after fragility hip fractures and associated risk in Nan, Thailand. Osteoporos Sarcopenia 2020;6(2):65-70. doi: 10.1016/j.afos.2020.05.005.
Brauer C, Morrison RS, Silberzweig SB, Siu AL. The cause of delirium in patients with hip fracture. Arch Intern Med 2000;160(12):1856-60. doi: 10.1001/archinte.160.12.1856.
ธัญทัต เลื่องเลิศ. การศึกษาเปรียบเทียบอัตราการเสียชีวิตในปีแรก และภาวะแทรกซ้อนในผู้ป่วยกระดูกสะโพกหักจากภยันตรายที่ไม่รุนแรงที่ได้รับการผ่าตัดภายในระยะเวลา 72 ชั่วโมง และหลัง 72 ชั่วโมงในโรงพยาบาลโพธาราม. วารสารอนามัยสิ่งแวดล้อมและสุขภาพชุมชน 2567;9(2):29-37.
