การประเมินความต้องการจำเป็นในการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพผู้สูงอายุที่เป็นโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง ศูนย์การแพทย์และฟื้นฟูบึงยี่โถ จังหวัดปทุมธานี
Article Sidebar
Main Article Content
บทคัดย่อ
การวิจัยเชิงพรรณนาครั้งนี้ มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินและจัดลำดับความต้องการจำเป็นในการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพของผู้สูงอายุที่เป็นโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง กลุ่มตัวอย่าง คือผู้สูงอายุที่มีอายุ 60-69 ปี ใช้บริการศูนย์การแพทย์และฟื้นฟูบึงยี่โถเป็นโรคความดันโลหิตสูงและโรคเบาหวาน คำนวนกลุ่มตัวอย่างจากสูตรยามาเน่ได้จำนวน 137 คน เครื่องมือวิจัยเป็นแบบสอบถามประเมินค่า 5 ระดับที่มีการตอบสนองคู่และความคิดเห็นแบบตอบสอบ รายการและปลายเปิด วิเคราะห์โดยหาค่าดัชนีความสำคัญของความต้องการจำเป็น จัดลำดับความต้องการจำเป็น โดยเรียงลำดับจากมากไปหาน้อยผลการวิจัยพบว่า กลุ่มตัวอย่างมีความต้องการจำเป็นในการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพ มิติพัฒนาทักษะความรอบรู้ด้านสุขภาพทั้ง 4 ด้านใกล้เคียงกันได้แก่ การเข้าถึงข้อมูลสุขภาพ การเข้าใจข้อมูลสุขภาพ การประเมินข้อมูลสุขภาพ การนำข้อมูลสุขภาพไปใช้ โดยมีค่า PNI Modified เท่ากับ .55 .57 .58 และ .34 ตามลำดับสำหรับความต้องการจำเป็นในการส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพ มิติระบบที่มีผลต่อสุขภาพพบว่าความต้องการ จำเป็นเรื่องการคัดกรองและคัดเลือกผลิตภัณฑ์สุขภาพมากที่สุด(PNI Modified .68) ส่วนความต้องการจำเป็นในการส่งเสริมพฤติกรรมสุขภาพพบว่าความต้องการจำเป็นด้านการรับประทานอาหารเพื่อสุขภาพมากที่สุด (PNIModified .57) ดังนั้น บุคลากรสุขภาพควรใช้เป็นข้อมูลวางแผนจัดกิจกรรมเพื่อส่งเสริมความรอบรู้ด้านสุขภาพและพฤติกรรมสุขภาพ ตามลำดับความต้องการจำเป็นเพื่อสอดคล้องกับความต้องการที่แท้จริงของผู้สูงอายุที่เป็นโรคไม่ติดต่อเรื้อรัง
Article Details
บทความและรายงานวิจัยในวารสารพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข เป็นความคิดเห็นของ ผู้เขียน มิใช่ของคณะผู้จัดทำ และมิใช่ความรับผิดชอบของสมาคมศิษย์เก่าพยาบาลกระทรวงสาธารณสุข ซึ่งสามารถนำไปอ้างอิงได้
เอกสารอ้างอิง
[cited 2020 Nov 14]. Available from: http://www.dop.go.th/download/knowledge/th1580099938-275_1.pdf.(in Thai).
2. Prasartkul P, editor. Situation of the Thai elderly 2017. Bangkok: Institute for Population and Social Research, Mahidol University and Foundation of Thai Gerontology Research and Development institute.2018.(in Thai).
3. Aekplakorn W, editor. Report of Thai public health survey by physical examination No. 5, 2014. Nonthaburi: Public Health System Research Institute.2014.(in Thai).
4. McCarthy DM, Waite KR, Curtis LM, Engel KG, Baker DW, Wolf MS. What did the doctor say? Health literacy and recall of medical instructions. Medical care [internet].2012 [cited 2020 Dec 5];266-82.Available from https://pubmed.ncbi.nlm.nih.gov/22411440
5. Nilnate W. Health literacy in Thai elderly in senior citizens club of Bangkok.[Dissertation]. Bangkok: Chulalonkorn University.2014.(in Thai).
6. Intarakamhang U. Creating and developing of Thai health literacy scale. [internet].2017. [cited 2020 Nov 14]. Available from: http://bsris.swu.ac.th/upload/268335.pdf.(in Thai).
7. Department of Older Persons. The 2nd National plan for the elderly phase2 (2002-2011) 2nd revision 2018.
[internet]. 2018. [cited 2020 Nov 14]. Available from: http://www.dop.go.th/th/laws/1/28/816.(in Thai).
8. Ratana-Ubol A. Concept of promoting lifelong education in Thai society. Bangkok: Printing Press of Chulalongkorn University;2019.(in Thai).
9. Janthamungkhun J, Rachabootr N, & Laokhompruttajarn T. Needs Assessment of Health Promotion for Older Adults in Na Siao Sub–district, Muang District, Chaiyaphum Province. Journal of Sakon Nakhon Hospital 2019;22(1):14-27.(in Thai).
10. Knowles MS, Holton EF, & Swanson RA. The Adult Learner, The Definitive Classic in Adult Education and Human Resource Development. 6th ed. Burlington: Elsevier.2011.
11. Registration statistics system. Population by age Bueng Yitho, Pathum Thani Province, December 2019. [internet]. 2019. [cited 2020 Oct 14]. Available from: http://stat.dopa.go.th/stat/statnew/upstat_age_disp.php (in Thai).
12. Pinyo T, Thovicha A. Statistics For Research. 5rd ed. Nonthaburi: Fern Kalhuang Printing and Publishing; 2015.(in Thai).
13. Sørensen K, Van den BS, Fullam, J, Doyle G, Pelikan J, Slonska Z, et al. Health literacy and public health: A systematic review and integration of definitions and models. BMC Public Health 2012;12:1-13.doi: 10.1186/1471-2458-12-80.
14. Pengchan W. Health Literacy. 2017. [internet]. 2019. [cited 2020 Nov 14]. Available from: http://203.157. 65.15/anamai_web/ewt_dl_link.php?nid=10221.(in Thai).
15. Wongwanich S. Research of needs assessment. 3rd ed. Bangkok: Chulalongkorn University Press. 2015.(in Thai).
16. National Reform Steering Assembly. Report of national reform steering assembly public health and environment, knowledge reform and health communication. [internet]. 2016. [cited 2020 Dec 5]. Available from:
https://www.parliament.go.th/ewtadmin/ewt/parliament_parcy/download/usergroup_disaster/8-10.pdf (in Thai).
17. Kerdsri K, Lerkiatbundit S. Relationship between health literacy and self-protection ability among consumers in health products. Thai Journal of Pharmacy Practice2018;10(1):239-48.(in Thai).
18. Chantha W. Health literacy of self-care behaviors for blood glucose level control in patients with type2 diabetes, Chainat province. [Thesis]. Pathum Thani: Thammasat University.2016.(in Thai).
19. Hongkajok H. Influences of health literacy, perceived self-efficacy, and patient-health care provider communication on self-care behaviors among patients with primary hypertension. [Thesis]. Chonburi: Burapha University.2016.(in Thai).
20. Chiangthong A. Effectiveness of the development of health literacy through controlled transformative learning due to glycemic control behavior among diabetic patients. [Dissertation]. Bangkok: Srinakharinwirot University.2018.(in Thai).
21. Rungnapa A. The effects of health literacy enhancement program on hypertensive prevention behavior of pre-hypertension risk group at a Community in Nakhon Pathom province [Thesis]. Nakhon Pathom: Christian University.2017.(in Thai).
