ผลของการฝึกเจริญสติแบบเคลื่อนไหวต่อความเครียด ความเจ็บปวด และพฤติกรรมเผชิญความเจ็บปวดในระยะคลอด

บทคัดย่อ

บทนำ: การตั้งครรภ์และการคลอดบุตรแม้ว่าจะเป็นกระบวนการที่เกิดขึ้นตามธรรมชาติ แต่ก็สามารถสร้างความวิตกกังวลแก่ผู้คลอดได้ เนื่องจากการตั้งครรภ์มีการเปลี่ยนแปลงหลายอย่างที่เกิดขึ้นทั้งทางร่างกายและจิตใจ ความกลัว ความวิตกกังวลจะมากขึ้นเมื่อถึงระยะใกล้คลอด โดยเฉพาะผู้คลอดในครรภ์แรกที่ไม่เคยผ่านกระบวนการคลอดมาก่อน
วัตถุประสงค์: เพื่อเปรียบเทียบความเครียด ความเจ็บปวด และพฤติกรรมการเผชิญความเจ็บปวดในระยะที่ 1 ของการคลอด ระหว่างผู้คลอดที่ได้รับการฝึกการเจริญแบบเคลื่อนไหว และผู้คลอดที่ได้รับการดูแลตามปกติ
รูปแบบวิจัย: การศึกษานี้เป็นวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มตัวอย่าง เป็นหญิงตั้งครรภ์แรกที่มาฝากครรภ์และคลอด โรงพยาบาลบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ จำนวน 40 ราย แบ่งเป็นกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุม กลุ่มละ 20 ราย กลุ่มทดลองเป็นกลุ่มที่ได้รับการเจริญสติแบบเคลื่อนไหว กลุ่มควบคุมเป็นกลุ่มที่ได้รับการดูแลแบบปกติ เครื่องมือที่ใช้ในการวิจัยประกอบด้วย แบบสอบถามประเมินความเครียด แบบสังเกตพฤติกรรมการเผชิญความเจ็บปวด แบบวัดระดับความเจ็บปวดVisual Analogue Scale วิเคราะห์ข้อมูลโดยสถิติเชิงพรรณนา และการทดลอบทีทำการศึกษาในแผนกฝากครรภ์และห้องคลอดโรงพยาบาลบุรีรัมย์ จังหวัดบุรีรัมย์ระหว่างวันที่ 1 ตุลาคม พ.ศ.2561 ถึง 31 ธันวาคม พ.ศ.2561
ผลการศึกษา: พบว่าค่าเฉลี่ยคะแนนความเครียดในกลุ่มทดลองน้อยกว่ากลุ่มควบคุม ทั้งในระยะปากมดลูกเปิด 4-5 เซนติเมตร, 6-7 เซนติเมตรและ 8-10 เซนติเมตร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05)ค่าเฉลี่ยคะแนนความเจ็บปวดในกลุ่มทดลองน้อยกว่ากลุ่มควบคุม ทั้งในระยะปากมดลูกเปิด 4-5 เซนติเมตร, 6-7 เซนติเมตรและ 8-10 เซนติเมตร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05)และ ค่าเฉลี่ยคะแนนพฤติกรรมการเผชิญความเจ็บปวดในกลุ่มทดลองต่ำกว่ากลุ่มควบคุม ทั้งในระยะปากมดลูกเปิด 4-5 เซนติเมตร, 6-7 เซนติเมตรและ 8-10 เซนติเมตร อย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ (p-value <0.05)
สรุป: การฝึกการเจริญสติแบบเคลื่อนไหว มีผลทำให้ความเครียด และความเจ็บปวดลดลง ส่งผลให้ผู้คลอดแสดงพฤติกรรมการเผชิญความเจ็บปวดในระยะคลอดไปในทางที่ดีขึ้น
คำสำคัญ: การเจริญสติแบบเคลื่อนไหว ความเครียด ความเจ็บปวดในระยะคลอด พฤติกรรมเผชิญความเจ็บปวด